و من بهار می شوم
وغربت شکوفه را
گل تبار می شوم
زمین به خواب می رود
و من پگاه می شوم
و شرم بوسه تو را
تب نگاه می شوم
غزل شراره می کشد
و من نگار می شوم
تو صید عشق می کنی
و من شکار می شوم
چنین لبان تشنه ات حدیث آب می شوم
به روی شانه های شب من آفتاب می شوم
غرور قله تو را من آبشار بی امان
تو در وجود من نهان من آشکار می شوم
