این شهر با من غریبی می کند!
یکی از مجسمه هایش می گفت؛
"قصه هایی که در گوش کوچه هایش زمزمه کرده ای،
باعث شده  بی خوابی به سرشان بزند"!

این شهر با من غریبی می کند..
هراس دارد که چرا زیر نور مهتاب، من دو تا سایه دارم!!

آقای سپید!

چگونه قلب من اینگونه می تپد؟
دیوانه..
در سپیدی رنگ تو!

کاندیدا

در جادوى چهره ات پنهان مى شوم!
لبخند مى شويم..
غنچه اى به لبهاى تو دل مى بندد!
لوح آفتاب از آن من ميشود..
تو به فستيوال شفق راه پيدا مى كنى!

اقیانوس آرام

در ناکجاآباد زمان،
از پس تشویش عقربه ها،
در آغوش اقیانوسی پر از تلاطم آرام می شوم..

شاه بابا،
بی خواب از آوار امواج،
بر قایق سرگردان خیال،
سمت طلوع تو..
پاروی من کجاست؟

فانوس ها به دار آویخته!

در جنگل تیرهای چراغ ـ برق!
فانوس های مکرر به دار آویخته!..
به دیدارم بیا
دلم تنگ است.
زیر نعش هر فانوس..
گونه ام را بوسه ای بنشان.
صدای تو رؤیای من است.
آواز شو..
تا ماه به رقص آید.
کهکشان سینه ام، به ستاره ات تسخیر کن!
فانوس های جنگلی..
شهامت شهادت را در عشق تو یافتند!
..
فانوس کن مرا

چنین تویی..

موسیقی نگاهت..
که بر ساز تنم می پیچد،
آواز انگشتانت..
که بر حسرت موهام می خرامد،
ترانه لبهات..
که بر بیتابی گونه هایم می شکفد،
..
دیگر جای خدا خالی نیست!

پری ها

"سه پری شاملو" بر پنجره اتاقم فرود می آیند
وحشتزده مشت می کوبند به شیشه!!
پنجره را می گشایم..
یک پری سقوط می کند،
دو تای دیگر به درون می خزند.
به پری که افتاد پایین نگاه می کنم..
نزدیک زمین، معلق تاب می خورد!
به دوتای دیگر در اتاق می نگرم.
می پرسم: " چه شده؟»
یکی از پریها نقابی بر چهره می گذارد، شبیه صورت مادرم!
و می میرد!!
آن یکی شبیه تو می شود شاه بابا!
می گویی: "بانو،
آفتاب پرستها می گویند عکس گرگ را در ماه دیده اند"
صدای خنده پری معلق بلند می شود!
چشمهای تو خیس می شوند.
نعش پری مرده را بلند می کنی،
و از پنجره پرواز می کنی به دوردست..
پری معلق زود به تو می پیوندد!
ماه فغان می کند از بهتان آفتاب پرستها.
از خواب می پرم به فریادش!!
..
شب است. 
پری ای نیست.
پنجره ای سکوی پرواز نیست.
گرگها بر زمین و ماه فرمانروایی می کنند!
عکس تو روی دیوارمی خندد.