فانوس ها به دار آویخته!

در جنگل تیرهای چراغ ـ برق!
فانوس های مکرر به دار آویخته!..
به دیدارم بیا
دلم تنگ است.
زیر نعش هر فانوس..
گونه ام را بوسه ای بنشان.
صدای تو رؤیای من است.
آواز شو..
تا ماه به رقص آید.
کهکشان سینه ام، به ستاره ات تسخیر کن!
فانوس های جنگلی..
شهامت شهادت را در عشق تو یافتند!
..
فانوس کن مرا